Mede door de klimaatsverandering in de laatste decennia zit agrarisch Schouwen-Duiveland in een negatieve spiraal. Het niet kunnen beschikken over zoetwater betekent een hoog teeltrisico met vaak tegenvallende opbrengsten en kwaliteiten. Dit leidt tot lage inkomsten waardoor er geen geld is voor innovatie en uitbreiding. Dit leidt weer tot problemen met de opvolging.

Kortom, zonder zoet water is er weinig toekomst voor de agrarische sector op Schouwen-Duiveland.

Het eiland Schouwen-Duiveland is volledig omsloten door zout water. Door kwel en verzilting is het water in de sloten bijzonder zout. Schouwen-Duiveland is het meest zoute landbouwgebied in Nederland. De methode voor aanvoer en verdeling van water in deze omvang is uniek en kan ook voor andere verzilte gebieden in Nederland een oplossing zijn.

Een aantal initiatiefnemers ontwikkelen met de agrariërs een plan om zoet water via een pijpleiding aan te voeren en te verdelen op het eiland.

Voor de aanvoer van zoet water zijn er drie opties:

1. Pijpleiding vanuit Volkerak-Zoommeer via de Grevelingendam naar Bruinisse
2. Pijpleiding vanuit Haringvliet via Goeree-Overflakkee-Dirksland door de Grevelingen naar Dreischor
3. Pijpleiding vanuit het Schelde-Rijn kanaal via Sint-Philipsland onder Zijpe door naar Bruinisse

Voor de verdeling van het water op het eiland zijn twee mogelijkheden:

1. Verdeling via open water
2. Verdeling via een ringleiding

Deze haalbaarheidsstudie moet aantonen of water aanvoeren en verdelen mogelijk is zodat agrarisch Schouwe-Duiveland kan beschikken over voldoende zoet water. Daarna zal het plan getoetst worden op draagvlak en financiële ondersteuning van de overheid.